Jak to jest z tym spaniem??

Nie wiem jak u innych, ale u nas jest bardzo rożnie!! Tzn ogólnie jest dobrze i jakoś większych problemów nie było i nie ma, ale mimo wszystko, co jakiś czas pojawia sie to samo zmartwienie: a mianowicie zasypianie. Otóż chciałabym powiedziec, ze moja córcia radzi sobie super i zasypia sama, ale niestety nie zawsze. Co jakiś czas zdążają sie momenty gdzie mama jest bardziej potrzebna i bez niej Antosia nie usnie (czytaj: bez cyca). Oczywiscie zauważyliśmy, ze zazwyczaj pokrywają sie te fazy ze skokami rozwojowymi, co mogłoby byc wystarczającym wyjaśnieniem owej zagadki, ale nie dla mnie ;-) ja za każdym razem przeżywam to wszystko razem z Antosią. Jest mi jej wtedy tak szkoda, ze najchętniej miałabym ja cały czas przy sobie! Z drugiej strony nie chciałabym jej nauczyć zasypiać przy cycu czy na raczkach, bo poźniejszy odwyk moze byc o wiele gorszy, a tego chyba bym nie przeżyła!!

I tak właśnie próbujemy co możemy, zeby razem przetrwać te chwile słabości naszej córeczki. Obecnie skończyła sie kolejna taka faza, która była dotychczas najdłuższa - trwała ponad tydzien. A jak to wyglada? Córcia w ciagu dnia jest w sumie normalna, nie marudzi jakoś wiecej albo cos z tych rzeczy. Problem pojawia sie w momencie kiedy trzeba iść spac. I to w sumie nie ma zazwyczaj różnicy czy to drzemka w ciagu dnia czy kładzenie sie spac, chociaż w ciagu dnia moze i sie zdarzyć, ze zasnie sama. Antosia zaczyna marudzić, pozniej przeradza sie to marudzenie w płacz, a ostatnio nawet nauczyła sie krzyczeć jakby ja ze skory obdzierali :-( i nie ma różnicy czy jesteśmy przy niej czy tez nie - uspokoi sie dopiero na raczkach, a jak nie to dopiero przy cycu. Zagladanie do łóżeczka, próba uspokojenia, przeróżne metody, nawet ulubiony kocyk nie pomaga... 

Wtedy robimy tak, ze mała juz prawie zaśnie na raczkach czy cycu i odkładamy ja do łóżeczka. Ale tez nie zawsze, bo jak sie jej w tym momencie cos nie spodoba to znowu jest awantura! Oczywiscie nocki tez sa w tym czasie tez gorsze. Antosia nie spi wtedy dobrze i przebudza sie z płaczem jakby miała koszmary. Ostatnio zaczęła przesypiać noce, ale w minionym tygodniu znowu sie budziła. I to dwa razy ok 22, a pozniej ok 5.

Chciałabym jej jakoś pomoc, ale w sumie nie wiem co jeszcze mogłabym dla niej zrobic :-( pociesza mnie jedynie fakt, ze to mija, ze to takie fazy przejściowe. Teraz od dwóch nocy znowu jest spokojnie. Nie mamy problemów z zasypianiem ani ze spaniem w nocy. Antosia usypia przeważnie sama i spi cała noc.

Czy u was tez zdarzają / zdarzały sie takie fazy? Macie jakieś swoje sposoby, którymi chcialbyscie sie podzielić?

Pozdrawiamy